Tell me I'm not an athlete
Zo, wat ik nou toch weer heb gedaan... Ik ben naar de
sportschool geweest! Voor het eerst in mijn leven. Els en ik hadden besloten dat we nu toch echt eens moesten gaan sporten. Sinds ik mijn motor heb, ben ik zo lui geworden! Dus weg met die kilootjes en spieren trainen maar! Ik heb bedacht dat ik heel fanatiek twee keer per week ga sporten. Een keer een groepstraining als bodypump of streetdance en een keer zelf fitnessen. En zo stond ik vanavond heel stoer met mijn handdoekje en een flesje water te luisteren naar de mooie fitnessman die een persoonlijk trainingsschema voor me opstelde en ons uit ging leggen hoe alles werkte. Ik heb nu al een favoriet apparaat. De zogenaamde cross-trainer. Een armen-en-benen-beweegding met een high-tec schermpje erop waar niet alleen het aantal verbrande calorieën en je hartstlag te zien is, maar ook alle tv-zenders! Terwijl ik me in het zweet stond te werken, kon ik meegenieten van de herhalingen van Friends. Geweldig toch? Mijn oh-zo-belangrijke dinsdag meidenavond op Net5 kan dus ook geen excuus meer zijn om thuis te blijven. Al zal het nog wel even duren voordat ik het vol houd alle series fitnessend te kijken, mijn conditie is echt beroerd! Maar natuurlijk zijn we daarom naar de sportschool gegaan en kan ik nu de komende zes weken aan de slag met allerlei geweldige apparaten die ervoor gaan zorgen dat ik met geweldige buikspieren mijn bikini weer in kan! :)
Mr. Perfect
Jan-Willem en ik hebben een sentimentele muziekfilmsmarathon gehouden. Eindeloos de laatste scenes kijken van films als The bodyguard, Dirty dancing, My best friends wedding en natuurlijk Sister act. Mijn god zeg, wat krijg je dan zin om verliefd te worden! Kwam dat even goed uit, bij My best friends wedding zat een quiz om je ideale man te vinden. En aangezien JW en ik allebei onze mr. Perfect nog niet hebben gevonden, móesten we die test natuurlijk even doen! JW's resultaat was geweldig; hij zou zijn ideale man heel binnenkort vinden. Die zou dan lief, zorgzaam, attent, grappig en stijlvol zijn. Geweldig toch? En mijn man? Nou, die bestaat dus mooi niet. Lekker dan, zelfs de quiz had geen vertrouwen in mijn liefdesleven! Ik zou nooit een man vinden die aan al mijn eisen zou voldoen. Is het dan zoveel gevraagd? Een stoere, sexy, mooie, impulsieve, lieve, grappige, stijlvolle man die niet jaloers is, mij niet claimt maar wel genoeg aandacht geeft, in een bandje speelt of iets anders cools doet en het liefst ook nog motor rijdt...? Zucht... Een paar jaar geleden stond er op de deur van een nachtclub geschreven: 'Foute mannen vervelen nooit, daarvoor blijven ze niet lang genoeg.' Dat is mijn probleem. Ik heb last van het klassieke foute-mannen-syndroom. Mijn mannen zijn altijd al bezet of te oud. Wel spannend voor even, maar natuurlijk verre van perfect. En als ik dan iemand heb gevonden die aan (bijna) al mijn eisen voldoet, is 'ie natuurlijk homo. Ja hoor... Ach, misschien moet ik mannen maar weer even afzweren. Want zoals in elke goede romantische film wel blijkt; je perfecte man vind je waar je het minst hard zoekt...
Jeugdsentiment
Op radio
3fm is het de week van de Nederlandse popmuziek, met vandaag de NL top 100. Tussen de kippenvelbezorgende juweeltjes van Anouk en Acda & de Munnik hoor ik nu Charlie Lownoise & Mental Theo met Wonderful days. Terwijl ik sta te hakkûh in mijn kamer, voel ik me weer even dat gabbermeisje uit de brugklas dat met haar gabbervriendinnetjes uit haar dak gaat op schoolfeestjes. Spijkerbroek, Nike air max en natuurlijk een Cavalli- of Australianjack. De zijkanten van mijn hoofd mocht ik niet scheren van mijn moeder.
Nu, precies 10 jaar later, heb ik een leren motorjack in plaats van een Australian en bestaat mijn muziekcollectie uit totaal andere cd's. T-spoon en Dune hebben plaats gemaakt voor Incubus en Tori Amos, dj Paul Estak is vervangen door Placebo. Dat moet eigenlijk ook wel, nu ik in een
rockcafe werk. Maar heel soms, op dit soort momenten, komt mijn jeugdsentiment weer naar boven en vind ik het stiekem toch wel leuk dat ik een gabbermeisje ben geweest...
Internationale vrouwendag
Vanochtend kreeg ik dit smsje van mijn rolmodel, mijn grote voorbeeld: "
Van harte met int. vrouwendag vandaag! Hoe heerlijk een vrouw als u te kennen! Groet & liefs, D." Ik wist helemaal niet dat het vandaag de dag van de vrouw was. Eigenlijk heb ik er ook niet zoveel over te zeggen. Maar het mag wel weer even benadrukt worden dat vrouwen geweldig zijn! :)
Pizza is slecht voor je
Een dillemma in de supermarkt. Ga ik heel gezond koken of kies ik een lekkere pizza uit? Een pizza is wel héél erg lekker, maar gezond koken is natuurlijk wel iets beter. Uiteindelijk zaten er zowel een pizza als allemaal groente in mijn plastic tasje. Natuurlijk wist ik al wel dat ik voor de pizza zou gaan, maar ik wilde niet meteen toegeven. Gelukkig was het dinsdagavond, meisjesavond op Net 5, en kon ik dus compleet zonder schuldgevoel mijn pizza'tje gaan bakken. Als student zonder oven heb je daar een hele handige manier voor. Je zet een koekenpan op een laag vuurtje, legt er een roostertje bovenop met daar weer je pizza op en de deksel maakt je mini-oven compleet. Succes verzekerd. Dacht ik..
Ik had me lekker op mijn bank genesteld en zwijmelde weg bij de cowboymeisjesavonturen van mcLeod's Daughters. Vroeger wilde ik ook altijd een cowboymeisje zijn. Ik zag mezelf al helemaal met een stoere cowboyman op een wilde hengst over de prairy rijden, toen ik in mijn spiegel vlammen zag. Enórme vlammen, uit mijn kleine keukentje! Mijn mini-oven stond in brand! Reclamespotjes van brandpreventie spookten door mijn hoofd, samen met het beeld van verbrande boeken, foto's en mijn saxofoon. Natuurlijk ben ik niet voor niets een nuchtere steenbok en bedacht ik me op tijd dat ik er een theedoek overheen moest gooien. Vier theedoeken later was het vuur uit en zag mijn kleine keukentje wit van de rook, net als de rest van mijn huis een paar seconden later. Kruipend over de grond kon ik bij het raam komen, zodat de rook heel langzaam weg kon trekken. Mijn mini-oven met iets wat ooit op een pizza leek heb ik uit het raam gegooid en ik ben naar mijn huisgenootje boven gerend, waar ik weer adem kon halen. Dat lieve huisgenootje had gelukkig nog wel eten over, heel gezond natuurlijk. Een half uurtje later kon ik mijn eigen kamer weer in. De schade viel gelukkig mee, ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren!
De volgende keer dat ik het weer in mijn hoofd haal om pizza te gaan eten, bedenk ik me wel even. Pizza is slecht voor je!
