Pics en plannen
Lekker om terug te zijn? Nou... Het is lekker om weer mijn eigen spulletjes te hebben en niet meer te leven uit een rugzak, het is lekker om weer motor te rijden en het is zeker lekker om iedereen weer te zien! Maar god, wat mis ik het mooie weer, het lekkere eten, de taal en de mensen daar en het wakker worden naast Sabine... Het is heel onwerkelijk om weer terug te zijn na twee van zulke bijzondere maanden. Alles is hier zo gewoon! Maandag heb ik weer de eerste colleges en naast het leren zal ik op zoek moeten naar een baan om de asociaal hoge telefoonrekeningen van de vakantie te kunnen betalen. Gelukkig heb ik ook weer genoeg leuke dingen gepland. Dit weekend ga ik een heleboel vriendjes en vriendinnetjes weer zien tijdens een weekendje in Limburg, waar ik natúúrlijk met de motor heen ga. Er staan ook weer een hoop feestjes en natuurlijk familiebezoekjes gepland en ook thuis heb ik genoeg te doen. Ik heb bedacht dat ik mijn keuken Grieks ga maken (een beetje Grieks meisje heeft toch wel een Griekse keuken..) dus zal flink wat blauw moeten schilderen! Verder wil ik beginnen met autorijlessen en eindelijk eens op Griekse les gaan. Mijn Grieks is onwijs vooruit gegaan deze zomer, maar ik wil toch wel écht Grieks kunnen praten. Dus gaan Sab en ik samen op les. Leuk! En uhm, tsja, zo kan ik nog wel even doorgaan, mijn hoofd zit vol ideen! Ik hoop dat ik binnenkort een ticket naar Griekenland voor de herfstvakantie kan boeken, want dat plan moet echt doorgaan! En tot die tijd zing ik maar gewoon keihard mee met alle Griekse cd's die we hebben gekocht... Chicolata!!
Home Sweet Home
Ja hoor, ik ben net een paar uur thuis en ik heb alweer in de regen gelopen... Fraai is dat! Ik heb een onwijs goede tijd in Griekenland gehad, wat jullie als het goed is de laatste twee weken via email hebben kunnen volgen. Ik ben helemaal gelukkig met de foto's die ik net meteen heb laten afdrukken, die het iets minder erg maken om weg te zijn uit mijn favo land, omdat ik er met zoveel plezier aan terug kan denken. Oh, wat was het toch fijn...
Een klein voorproefje, zal snel meer foto's inscannen. Nu is het tijd om mijn tas uit te pakken!!
Afscheid en avonturen in het vooruitzicht
En voor de laatste keer zit ik achter de computer in het hotel. Gisteravond heb ik mijn laatste werkavond gehad, wat gelukkig hartstikke leuk was. Vandaag hadden we de hele dag vrij om spullen te pakken, de kamer schoon te maken en, het hoogtepunt van vandaag, onze werkkleren weg te gooien. Onze duffe witte bloesjes en zwarte broeken hebben we kapot gescheurd en in de container geflikkerd. Yeah, freedom!! Maar wel met een gemengd gevoel. Ik vind het echt zo moeilijk om hier weg te gaan, ik heb het zo naar mijn zin! Gelukkig hebben we met de manager van het hotel een superdeal kunnen sluiten. In de herfstvakantie komen we terug!! We gaan dan zo'n 5 uur op een dag werken, hoeven natuurlijk niets te betalen voor een kamer en krijgen nog loon ook. Prima toch? Ook hebben we met onze drie vriendinnetjes afgesproken dat zij naar Nederland komen als het hotel in November sluit. Al die leuke vooruitzichten bij elkaar maken het iets draaglijker om morgen te vertrekken. Over een half uurtje gaan Sabien, Christina, Christos en ik uit eten in Sani. De rest is nog aan het werk. En natuurlijk gaan we vanavond voor de laatste keer met de hele club uit. Ik heb er nu al zin in! Ik weet niet of Xanthiotis nog in town is, maar als dat zo is gaan we er zeker heen!
De komende twee weken zijn we dus door heel Griekenland aan het trekken, compleet met, jawel, een tent. Ik ben mijn hele leven al een scoutingmeisje en heb nu voor het eerst een tentje gekocht. Ben benieuwd na hoeveel nachten we smachten naar een luxe hotel! Ik weet dus niet hoeveel gelegenheid ik heb om achter internet te duiken en verslag te doen van onze avonturen, maar ik zal mijn best doen! Dikke kus voor iedereen!!!
Crying en cocktails
Zo, wat een heftige paar dagen hebben we er weer opzitten! Toen we hier 1,5 maand geleden aankwamen, mochten we niemand van onze reisplannen vertellen. Het minimum dat we konden werken was namelijk twee maanden. En als het niet eerlijk kan, dan maar anders. Dus hebben we al die tijd volgehouden dat we tot 24 augustus in het hotel zouden blijven, terwijl we het plan hadden tot 10 augustus te blijven, om daarna in twee weken van Thessaloniki naar Athene te trekken. En afgelopen woensdag was het punt waarop we onze baas en onze collega'tjes moesten gaan vertellen dat we eerder weg zouden gaan. Na dagen van voorbereiding hadden we een geweldige smoes bedacht en stapten we met kilo's lood in onze schoenen naar onze collega'tjes, die inmiddels toch echt wel vrienden zijn geworden. We vertelden dat we een telefoontje van school hadden gehad omdat we een tentamen niet hadden gehaald, wat we wel moesten halen om door te mogen naar het volgende jaar. De enige mogelijkheid om dat tentamen te herkansen zou zijn op 15 augustus, wat dus betekende dat we eerder weg moesten. Ik had mijn vriendinnetje Pella er al een paar dagen eerder op voorbereid door te zeggen dat ik zo zenuwachtg was voor het telefoontje, maar voor de rest kwam het nieuws natuurlijk heel onverwacht. Ook voor de manager van het hotel, die de volgende was die het nieuws te horen kreeg. Sabine en ik zaten in zijn kantoor en vertelden het verhaal. Toen reageerde hij verschrikkelijk lief met de woorden: "We will start crying when you leave," en spontaan schoten bij Sabien en mij de tranen in de ogen. Ik zat daar gewoon te huilen! Sjonge.. Daarna gingen we terug naar de beachbar om het nieuws aan onze eigen baas te vertellen, de megaklootzak waar ik eerder over schreef. Die reageerde precies zo als we verwacht hadden. De eikel. Toen we daarna weer bij onze vriendinnetjes gingen zitten, zagen we dat Sortiria (die in het begin echt de uberbitch was) achter de bar stond te huilen. En ja hoor, wij ook weer. Niet omdat ik het nou zo verschrikkelijk erg vind om weg te moeten, ik weet dat ik een leuke tijd tegemoet ga. Maar vooral omdat ik moet liegen tegen mensen die dat niet verdienen. En dat is godsemoeilijk!
Om deze laatste week nog zo goed mogelijk te besteden, doen we natuurlijk allemaal leuke dingen. Zo hebben we gezegd dat we dit weekend niet meer in Sani gaan werken, maar in ons eigen hotel, wat overigens niet werd gewaardeerd. Maar who cares, ik wil een leuk laatste weekend hier! En dus stond ik vrijdagavond weer met Christina in de Makedoniabar. Het was de tweede avond dat we noodweer hadden (jaja, een kleine troost dat dat ook hier gebeurt) en dat dus alle gasten naar onze bar kwamen, omdat de beachbar dicht ging. En dus stond ik me de hele avond met Christina als Tom Cruise in Cocktail uit te sloven, wat als resultaat had dat er zich een heuse fanclub van nieuwe gasten (arrivals day) aan de bar vormde, die helemaal weg waren van het nieuwe shotje dat we een paar dagen eerder uit hadden gevonden: cocoslikeur met kersensiroop. Hmmmm...!! Die avond hebben we allebei van een man 20 euro fooi gekregen :) en waren we in een extreem goed humeur, dat we besloten om uit te gaan. Sortiria was een weekend naar huis vanwege haar naamdag en dus bleven we met zijn vieren over. Pella, Christina, Sabine en ik. Xanthiotis, de zanger van een paar dagen geleden, trad weer op. En dat konden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan! Dus toen we klaar waren om 01.00 was het tijd om ons razendsnel op te tutten, een taxi te bellen en te gaan! Girls night out! Dit keer aan een tafel met wodka-lemon en wederom veel lachen, dansen en natuurlijk foto's maken. Ik heb de foto's hier naast me liggen, ze zijn echt meeeeegaleuk, maar ik kan ze nergens inscannen, damnit. Om +/- 05.00 hebben we de bouzoukiclub verlaten en zijn we naar een andere club gegaan, waar Tiesto werd gedraaid toen we binnenkwamen, ha! Normaal vind ik die muziek echt niks aan, maar nu was het toch wel heel leuk om te horen! Terwijl Pella extreem dronken op een barkruk hing, hebben Christina, Sab en ik tot vroeg in de ochtend gedanst in de openlucht. Wauw... Daarna zijn we nog lekker gaan eten en nadat we 1,5 uur op een taxi hebben zitten wachten (Sabine lag te slapen op een tafel, hihi), kwamen we om 08.15 thuis en moest Christina om 09.00 de beachbar openen. Wat een geweldige nacht!
En nu zit ik in een internetcafe in Kallithea, waar ik met mijn beste Grieks een computer heb kunnen regelen. Sabine is al aan het werk. Ik werk vanavond weer. Nog maar drie dagen werken. De tijd gaat nu zo snel! Ik zou hier zo nog een maand kunnen blijven. Net nu het zo goed klikt met het andere personeel, en dan vooral met Sortiria, Christina en Pella, vind ik het echt moeilijk om afscheid te moeten nemen. Gelukkig hebben we twee hele leuke weken in het vooruitzicht, waarin we heel veel van Griekenland gaan zien. Kloosters, eilandjes en wereldsteden. Bovendien hebben we het plan om in de herfstvakantie een paar dagen terug te gaan naar het hotel, wat me echt superleuk lijkt! En natuurlijk heb ik ook wel heel veel zin om iedereen in Nederland weer te zien. Mijn allerliefste zusje zie ik donderdag, die komt dan hier en gaat een paar dagen bij mijn oom en tante logeren. Sabine en ik gaan vrijdag beginnen met ons reisavontuur, dus ik zie Andrea helaas maar een dag, maar ik kan niet wachten om haar te knuffelen! Voor nu stuur ik iedereen een firtuele knuffel en heel veel kusjes. Ik drink mijn frappe'tje op en ga zo maar eens een taxi (hier trouwens belachelijk goedkoop) vinden terug naar het hotel. Filakia!!
