<$BlogRSDURL$>
Bikerchicks
How cool! :)
FC Wasa
Vorig jaar deden we met een
meisjesteam mee aan een scouting-voetbaltournooi. We werden laatste met welgeteld 32 doelpunten tegen en 1 doelpuntje voor :-/ Dit jaar zouden we het dus anders aanpakken. We charterden échte voetbalmannen en zouden onze schandalige prestatie van vorig jaar wel eens even goedmaken. Reinier en ik vertrokken om 06.30 uur (gaaaaaap) op de motor richting Mierlo, Brabant. Reinier had een supermooie route dwars door de Peel uitgezocht. Onder het genot van een heerlijk zonnetje werd de wereld langzaam wakker terwijl wij voorbij cruisden. Echt super!
Dat Meike en ik echte voetbalmannen hadden geregeld was goed te merken, we wonnen meteen de eerste wedstrijd al! Dit was nu al een beter tournooi dan vorig jaar. Af en toe een wedstrijdje spelen met heel veel pauze tussen de wedstrijden beviel best goed. Zo goed zelfs, dat we in de halve finale terecht kwamen! Ik heb al wel gemerkt dat ik meer van het aanmoedigen ben dan van het spelen, voetbal is toch niet echt mijn sport. Ondanks de spierpijn heb ik een superleuke dag gehad, met allemaal leuke mensen om me heen. Yeah!
Kilometers maken
650 km in een weekend; best netjes toch? Ik had me geen beter eerste motorweekend kunnen wensen dan dit pinksterweekend! Tourritjes in/om het wonderschone Arnhem, familiebezoekjes in de buurt van Zwolle en gisteren de wheelydag, een motorstunt event, in Tholen, Zeeland. Hoewel ik helemaal geen stuntfreak ben, heb ik me door Carlo en Kris over laten halen om toch te komen. Samen met Carlo ben ik daarom om 09.30 op de motor gestapt om een heerlijk ritje en heel veel kilometers later te kunnen genieten van allemaal stoere mannen (en vrouwen!) op stoere motoren die stoere kunstjes aan het showen waren, die ik nooooit zou durven!
Op de terugweg ging ik, in vergelijking met Carlo en Kris die al jaren hun rijbewijs en bovendien een sportmotor hebben, belachelijk langzaam, maar de mannen hebben zich goed aan mij aangepast, thnx guys! We zijn nog
gespot door een andere MF-er, hartstikke cool! Toen ik helemaal bevroren thuis kwam deed mijn hele lijf pijn. Hoezo motorrijden geen sport? Ik voel werkelijk elke spier in mijn lichaam; mijn armen, mijn benen, mijn nek en zelfs mijn buik. Doodmoe maar heel erg voldaan ben ik na een hete douche mijn bed ingedoken, met in mijn hoofd dat ik nog vaak van dit soort weekendjes mee wil maken. Hartstikke gaaf!
Just cruisin'
Een verlaten 80-weggetje langs een mooie in bloei staande hei. De ondergaande zon zorgt voor een schaduw waarin je kunt zien hoe je haar onder je helm vandaan wappert. Zucht, wat is motor rijden toch heerlijk...
How to BE a motorchick; deel 1
Met die motor voor de deur, kon ik natuurlijk niet wáchten om te gaan rijden. Mijn eerste echte motorritje zou zijn naar Roadrunners, een motorzaak in de buurt. Ik moest namelijk een schijfremslot halen, en wat zou een betere manier zijn om die op te halen, dan op de motor zelf? En dus ging ik, compleet in motoroutfit, op weg.
Spannend hoor. Voor het eerst een andere motor dan mijn lesmotor bestijgen en wegrijden. Maar het voelde héérlijk! Het ritje ging superlekker, ik was al snel gewend aan mijn zwarte hengst. Toen was daar het stoplicht. Het stoplicht waar ik mijn eerste motorblunder zou begaan. Ik stond vooraan en toen het licht op groen sprong, wilde ik enthousiast wegrijden. Maar, ohjee, mijn motor dacht daar anders over!
De hengst sloeg af en was niet van plan verder te rijden. Daar stond ik dan, met een lange rij auto’s achter me. Ik gebaarde hulpeloos dat ze maar langs me heen moesten gaan, en duwde met veel moeite de motor aan de kant. Ik probeerde werkelijk álles, maar niets hielp. De motorzaak was nog een paar honderd meter verder. Zucht, lopen dan maar. Wat moet dat er gênant uit hebben gezien. Een verhit meisje dat een motor van 180kg een weg omhoog probeert te duwen. Toen ik er bijna was, riep er een motorman: “Hey, die dingen zijn niet gemaakt om mee te wandelen joh!” :-/ Gelukkig kende ik de man en kwam hij mem tegemoet. “Heb je nog wel stroom?” Check. “Staat je benzinekraantje open?” Check. “Heb je überhaupt nog wel benzine?” Check. Toen begon de man te lachen. Mij uit te lachen. Intussen stond iedereen van de motorzaak buiten. “Zie je deze grote, rode knop?” “Hmhm,” knikte ik, mezelfs steeds erger generend. “Die moet zó staan”. Hij gaf gas en ja hoor! Hij deed het weer! Ik had perongeluk de ‘dodemansknop’ de verkeerde kant op gedraaid, waardoor de hele motor uitgeschakeld was. Lekker dan, sta je daar met een knalrode kop tussen allemaal ervaren motormensen… De motorwinkelman had al begrepen dat ik een schrijfremslot nodig had, en kwam daarmee naar buiten. Hij legde me uit hoe het werkte en sloot af met de volgende opbeurende woorden: “Vergeet hem er niet af te halen als je weg rijdt he, dat kost je je schijf en je ego! Maar die is al ver te zoeken he?” Lekker dan!
How to become a motorchick; mission completed!!!!!!
Hoewel ik érg slecht ben ik vroeg opstaan, stond ik vanochtend om 07.00 naast mijn bed, om met een flinke overdosis energie/zenuwen in mijn lichaam naar buiten te kijken. Yes, mijn nieuwste trots staat er nog! Na een soort-van-ontbijt en veel koffie naar binnen te hebben gewerkt, zat ik op de fiets en maakte dat ik zo snel mogelijk bij mijn motorman was. Daar mocht ik voor een van de laatste keren mijn trouwe Honda CB-1 bestijgen. Over drie uurtjes zou ik dé rit van mijn leven gaan maken, genoeg tijd dus nog om even relaxed alles door te lopen. Het bochtenwerk, de bebouwde kom, de snelweg, alles hebben we nog even herhaald, dit alles met prachtig weer en natuurlijk gesteund door de geruststellende en bemoedigende woorden van mijn motorman. Eindelijk kwamen we aan bij het CBR. Nog even het technische praatje over de motor doorgenomen (oef, zou ik dat allemaal wel onthouden?), nog meer koffie gedronken en voor ik het wist, werden we opgeroepen. Meneer de examinator was een niet al te enthousiaste man, en dat is heel zacht uitgedrukt. Zou ik hem kunnen overtuigen van mijn motortalent?
Nou was het de hele ochtend droog geweest, en juist tijdens mijn 45 minutes of fame brak er een megabui los. Ja hoor! Dat betekende wel dat meneer de examinator alleen vroeg de lichten van de motor te controleren, met mijn motorman in de volgauto stapte, en me zei dat ik mocht gaan rijden. Diepe zucht. De regen droop van het vizier van mijn helm af. Maarja, eens een winterbikkel, altijd een winterbikkel! Ik zou wel eens even dat papiertje gaan binnenhalen. Ik reed het CBR-terrein af, een industriegebied in. Veel bochtjes, veel vrachtwagens, veel regen. Daarna volgde een stukje langs een aantal boerderijen. De regen belemmerde natuurlijk verschrikkelijk mijn zicht, waardoor ik te laat zag dat er opeens een kudde eenden overstak! Gelukkig had ik de uitwijkmanoeuvre goed kunnen oefenen en kon ik met een gerust hard allemaal levende eentjes achter me laten. Een stukje 80-weg, een hellingproef, een snelweg en heel wat bebouwde kom later kon ik het CBR-terrein alweer oprijden. Was het al zo laat? Ik had het gevoel alsof ik nog maar net aan het rijden was. Dat viel mee!
Zeiknat liep ik met mijn motorman en meneer de examinator mee naar binnen. Nu ik van de motor af was, gierden de zenuwen door mijn lijf. Oh jee, wat nou als ik het niet gehaald had? Wat moet ik dan tegen al die mensen zeggen die denken dat ik ga slagen? Meneer de examinator had een totaal neutrale uitdrukking op zijn gezicht. Aargh! Ik haat examinatoren met zo’n uitdrukking! We stapten het kamertje binnen, gingen aan een tafel zitten en keken elkaar eens aan. Toen gaf mijn motorman me met een grote grijns een hand. YES!! Meneer de examinator maakte nog een opmerking over mijn kijkgedrag op kruispunten en zette toen zijn handtekening. Pfieuw! Na een kop koffie besteeg ik voor de állerlaatste keer mijn trouwe Hondaatje en reden we, zonder gefluit en richtingaanwijzingen in mijn oor, terug naar stal en ik voelde me beter dan óóit tevoren!
How to become a motorchick; deel 16
Ik heb kriebels in mijn buik. Zouden het zenuwen zijn? Morgen om deze tijd zit ik voor de laatste keer op mijn trouwe Honda CB-1tje. Om 09.00 moet ik bij mijn motorman zijn en om 11.45 zal ik de examinator verbluffen met mijn geweldige talent voor motorrijden. Ieh! Spannend! Ik moet het halen! Vanavond ga ik namelijk met
Reinier mijn eigen motor ophalen, die dus vanaf dan voor mijn deur staat te blinken. Morgenmiddag ga ik dan meteen door naar het gemeentehuis om mijn rijbewijs op te halen en dan mag ik eindelijk cruisen met mijn eigen Shadow
Heerlijk, dat pinksterweekend in het vooruitzicht! :)
Apres-ski en rookalarm
Gisteravond is ze gekozen. Het meisje dat haar wildste avonturen gaat beleven in mijn soon to be ex-kamer. Gelukkig is het een cool meisje. Dat moet natuurlijk ook wel, om de traditie in stand te houden ;)
Het is wel een heel vreemd idee hoor, dat er iemand anders komt te wonen in het huis waar ik echt een geweldig jaar heb gehad. Terwijl ik bezig was zooi uit te zoeken die weg kon (ik zit al op vijf vuilniszakken en ben nog niet eens op de helft!), bedacht ik me dat ik het hier echt goed heb gehad, met schatten van huisgenootjes. De vele dronken nachten in de foute Aspen Valley, het kwijt raken van mijn verjaardagstaart, de heftige gesprekken over leven en dood, het stoppen met roken, de pogingen om te gaan sporten die allemaal zijn mislukt, het supergezellige sinterklaasfeest, het laten afgaan van het brandalarm wegens het ontbreken van een afzuigkap, de Konijn2000 feesten met herbal drugs, de enge films die ik niet durfde te zien, het verliezen van spelletjes maar daardoor wel een extreem goed liefdesleven en vooral het rijker worden van de warme vriendschap...
Dag huis, je was een lief huis!
Καλές διακοπές
Yes! Ik heb zojuist een geweldige reis van TWEE MAANDEN naar het geweldige Griekenland geboekt!
Mijn vriendinnetje Sabine en ik zullen eind juni naar Thessaloniki (vasteland, noorden, kust) vliegen, waar we zo'n vijf weken zullen gaan werken in een luxe hotelcomplex aan de kust van Kassandra, natuurlijk gecombineerd met familiebezoekjes en dagen naar de stad en het strand. Daarna gaan we in twee weken van Thessaloniki via allemaal schattige kleine bergdorpjes, tropische badplaatsen en authentieke eilandjes naar Athene reizen, waar we dan nog een paar dagen zullen verblijven. Oh, ik heb er zo'n zin in! Dit wordt echt de vakantie van mijn leven :)
How to become a motorchick; deel 15
Nou, liefste lezers, mijn how-to-rubriek is alweer bijna afgelopen! Nog een klein weekje en ik bén een motorchick! Gisteren heb ik mijn laatste les gehad. En afgezien van die ene fietser die ik over het hoofd zag (ai...) ging het hartstikke lekker. Mijn allerliefste motorman vond het niet eens nodig om zaterdag nog te gaan lessen. Dat geeft me wel vertrouwen. Lekker.
Ennnn... (wie mij een beetje kent, verklaart me voor gek om wat ik nu ga zeggen)... Ik ga zondag naar mijn eerste meeting. Mijn eerste motormeeting, jawel! En niet zomaar een meeting, nee, ik ga me begeven tussen zo'n 500 andere motormensen. En ik ken er geeneen! Ik lijk wel gek! Pfff... Ik mag er helaas nog niet op mijn eigen trouwe Shadowtje heen, maar moet achterop bij een motorman. Ook best leuk ;) Hoe erg ik ook nooit had verwacht dat ík ooit naar een motormeeting zou gaan, ik heb er toch stiekem wel zin in!
